Angkor

16 november 2016 - Siem Reap, Cambodja

Onze 2e dag in Siem Reap hebben we volledig uitgetrokken voor het Angkor tempel complex. We staan om 04.00, onze prive tuktuk chauffeur staat exact om 04.30 voor de poort van ons resort. We hebben de tickets al een dag van tevoren gekocht, we laten niets aan het toeval over. We waren namelijk al gewaarschuwd dat Angkor Wat erg toeristisch is en je het beste heel vroeg kunt gaan. Bovendien is de zonsopkomst boven Angkor Wat spectaculair.

We zijn wonder boven wonder inderdaad een van de eersten. Er staan misschien nog 3 andere tuktuks te wachten, we waren op het ergste voorbereid maar tot nu toe valt het mee. Vanaf 05.00 is het gebied toegankelijk en we wachten netjes voor de toegangspoort. Het is echt pikzwart om ons heen en we kunnen echt nog geen silhouet van enig soort tempel ontdekken, ons zicht is misschien een meter.

Er komen langzaamaan meerdere tuktuks aanrijden en iets voor 5en staan de bewakers op om de touwen open te doen. We hebben echt totaal geen idee waar Angkor Wat is, welke kant we straks op moeten lopen, waar we heen moeten kijken of dat we misschien al voor de tempel staan. Je ziet gewoon echt geen hand voor ogen, maar als twee tokkies voor een Toppers concert staan we vooraan als de touwen omlaag gaan. We zetten er flink de pas in en we zijn waarachtig de eerste die de, wat later   een lange, brede loopbrug over een groot meer blijkt, betreden. We zien nog steeds geen hand voor ogen en we moeten met onze telefoons bij schijnen om te zien waar we lopen (die ene dag dat ik echt een zaklamp nodig heb laat ik hem achter in de kamer). We hebben nog steeds geen idee waar Angkor Wat exact moet staan, bij licht hadden we hem allang moeten zien maar de zon gaat pas om 06.20 op en dan moeten we dus een plekje gevonden hebben om de perfecte foto te maken.

Heel even voelt het magisch. Je moet vooral niet achterom kijken en de horde toeristen achter je aan zien lopen, maar voor een paar minuten voelt het alsof we de enige zijn op deze heilig grond en je voelt gewoon dat hier iets heel bijzonders staat...

Dat is ook direct het enige moment dat Angkor Wat bijzonder aanvoelde. Een verkoper wijst ons al snel naar links waar de vijver ligt en elke foto die je ooit van Angkor Wat gezien hebt is op deze plek genomen. In het donker op goed geluk lopen we richting de vijver, wat helpt is dat er heel veel verkopers staan die je de goede richting op wijzen want we zien echt nog steeds totaal niks.

Met behulp van wat licht van onze telefoons vinden we de oever van de vijver en iets zegt ons dat we als twee complete randdebielen maar aan het water moeten gaan staan staren in die diepe nothingness en een plekje bezet moeten houden. We krijgen geen ongelijk, niet lang daarna staan we zij aan zij langs het water met tientallen toeristen. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat we onderdeel van een sekte waren en hier in stilte een soort ritueel gaan uitvoeren. Want het is niet rumoerig, er wordt hier en daar wat gefluisterd maar niemand praat echt hardop. Alsof de donkere nacht een rust brengt over iedereen en we vol verwachting de duisternis in turen alsof er elk moment iets bijzonders gaat gebeuren. 

Even voor de duidelijkheid, het is pas 05.15 en we moeten echt nog zeker een uur zo staan voor de zon opkomt terwijl je ondertussen levend muggenvoer bent. Die beesten lachen zich een ongeluk aan die vijver, elke dag stipt bij zonsopgang gewoon ontbijt op bed geserveerd krijgen. 

Je kunt je ook niet bewegen, de grond is nat dus je kunt niet zitten. Je staat ingebouwd tussen andere toeristen en als je even weggaat is je plekje weg. Ik sta helemaal vooraan direct aan het water, als ik me omdraai zie ik rijen en rijen toeristen achter me. Het is hilarisch. Hold your ground soldier! Geef geen cm aan die chinezen achter je. Nou, dan blijf ik maar 60 minuten zo staan he?

Op de een of andere manier voelt het niet als een uur. Ik ben zo benieuwd om Angkor Wat voor het eerst te zien dat ik elke minuut wel iets spannends zie en kijk of ik al een foto kan maken van een volledig zwart uitzicht. Na een half uur tot drie kwartier begin je toch wel verschillende tinten zwart te onderscheiden en langzaam begin je de contouren van de tempel waar te nemen. 

Dan gaat de zonsopkomst opeens heel snel en voor je het weet is het alweer compleet bewolkt. De hordes toeristen bewegen zich naar de tempel en hoewel Angkor Wat erg mooi is mis je toch een beetje de sfeer die de tempel zou moeten uitstralen, voornamelijk door de vele toeristen. We druipen al snel af en gaan op zoek naar Angkor Tom. Dit is een stukje rijden met de tuktuk, helaas vonden de Cambodjanen het heel praktisch om wegen aan te leggen tussen alle tempels dus de jungle met verscholen tempels wat dit gebied vast ooit was heeft plaats gemaakt voor een soort Disney park waarbij brede geasfalteerde wegen zijn aangelegd om je naar de tempels te brengen. Angkor Tom is dan ook meer een soort bouwwerk op een rotonde, wel een mooi bouwwerk, maar het lijkt bijna alsof ze een "center piece" nodig hadden voor de rotonde. Wel leuk is dat er nog aapjes op de tempel klimmen waardoor je toch nog een beetje het jungle gevoel hebt.

Het begint een beetje te regenen en we besluiten de overige tempels aan de weg over te slaan. Ik wil eigenlijk alleen nog Ta Prohm zien, de tempel die opgeslokt is door de jungle en waar Tomb Raider gefilmd is. Onze Tuktuk prive chauffeur zet ons af bij een soort van parkeerplaats en wijst een weggetje de jungle in. Gelukkig hebben ze hier niet een complete snelweg naar de tempel gebouwd en hebben ze de jungle om de tempel heen laten staan. In tegenstelling tot de andere tempels kun je deze ook niet vanaf de weg al zien maar doemt hij om naarmate je verder de jungle in loopt.

We lopen een zandweggetje op die omringd is door de jungle, de bomen vormen bijna een natuurlijke overkapping en hoe verder je het weggetje volgt hoe majestueuzer het aanvoelt. Op de een of andere manier zijn we de enige, de overige toeristen zijn of aan het schuilen voor de regen of nog andere tempels aan het bezichtigen. Het is immers nog vroeg en misschien dat deze tempel vaak als laatste bezocht wordt? 

Langzaam zien we de entree van de tempel opdoemen in de dichtbegroeide jungle en er heerst een enorme stilte, je hoort alleen de regendruppels op het dak van bladeren boven je hoofd. Eindelijk een verlaten tempel in de jungle zonder toeristen! Het voelt groots en bijzonder aan, bomen die op de tempel groeien, ruïnes van muren die ooit hoge priesters huisvestte. De tempel uit 1186 is volledig overgenomen door de natuur en opgeslokt door de jungle. 

We lopen in alle rust een tijdje rond en maken prachtige foto's, zodra we de eerste tekenen van groepen toeristen spotten besluiten we onze Angkor Wat tour af te sluiten. Het is pas net middag, maar we zijn zo vroeg begonnen dat het voelt alsof we er al een hele dag op hebben zitten.

2 Reacties

  1. Boet:
    16 november 2016
    Baik, Nien......
    Benar-benar baik...!
    Hoop snel wat foto's te zien.
    Doe voorzichtig XXX
  2. Nanette:
    16 november 2016
    Wederom een erg beeldend verhaal!! Ben benieuwd naar de foto's. Veel plezier, pas op elkaar