The holy land

Op zondag middag gaan we nogmaals de stad door, ditmaal doen we de religieuze tour. We beginnen bij de klaagmuur, waar direct een klein vrouwtje met een pruik op ons afstapt en zonder twijfel begint te praten, of eigenlijk prediken. De Joden zijn volgens haar gezegend door God en iedereen is op aarde om de Joden te dienen. Ze zegt het met een overtuiging waar je niets tegenin kan brengen. Dat heeft ook geen zin, Benjamin sputtert nog wel even tegen maar de vrouw gaan onverhoopt verder. Ze is hier niet voor een discussie, ze komt ons blijkbaar op onze plicht wijzen. Waarschijnlijk moet ik zo koffie voor haar gaan halen ofzo.

We splitsen ons op, vrouwen apart van de mannen, om dichterbij de klaagmuur te komen. Mensen staan er te bidden, te huilen en stoppen briefjes tussen de stenen. Ik ben er nog niet achter of er wensen of klachten op staan. Ik raak de muur even aan, het is toch een heel bijzonder stuk historie. Ik doe mijn best achteruit terug te lopen want ik heb begrepen dat je nooit je rug naar de muur mag draaien uit respect. 

We proppen dan iedereen in twee taxi's en rijden de Olijfberg op. Volgens de Joodse overlevering zal de laatste Messias op deze plek wederopstaan en komt hij over de Olijfberg heen, vandaar dat de heuvel vol ligt met graven van rijke Joden die als eerste tot leven gewekt worden bij de komst van de Messias.

De zon gaat net onder en het uitzicht over Jeruzalem is adembenemend. We lopen naar beneden en doen voor het eerst een aantal heiligdommen aan (disclaimer: ik herhaal alleen wat ze me hier vertellen)Het graf van Maria om mee te beginnen, hoewel... Er schijnen 3 plekken te zijn waar ze begraven ligt, het is allemaal een beetje twijfelachtig of ze überhaupt wel ergens begraven ligt. De kerk is in elk geval erg kitsch met Grieks-orthodoxe olielampjes en afbeeldingen van Maria en andere heiligen.

We lopen verder om vervolgens een tuin met oude, hele oude olijfbomen te betreden. Ik betwijfel of de bomen 2000 jaar oud zijn, maar ze beweren hier dat Jezus onder zo'n boom gezeten kan hebben. Of misschien alleen naast het stekje. Ze zijn wel erg oud in elk geval. We betreden de church of all nations, ook wel de basilica van doodsangst, en deze kerk is erg indrukwekkend. Het plafond bestaat uit nachtblauwe gewelven met gouden sterren en teksten in het Latijn. Er is geheel toevallig een mis bezig met een klein groepje mensen. De rest van de kerk is leeg. Er zijn sowieso weinig toeristen te bekennen, blijkbaar is de situatie momenteel toch slecht genoeg om iedereen weg te houden. Het komt mij in elk geval erg goed uit want ik hou niet van mensenmassa’s.

Na de kerk lopen we Jeruzalem weer binnen via de Lionsgate en beginnen we aan de Via Dolorosa, de weg die Jezus afgelegd heeft met het kruis voordat hij gekruisigd werd. We bezoeken de heilig grafkerk waar Jezus gekruisigd zou zijn (op het plein ervoor) en begraven schijnt te zijn. Het wordt al snel duidelijk dat hier 6 kerkgenootschappen ruzie maken om de grafkerk en hoe deze eruit moet zien. Dat levert een bonte verzameling op binnen in de grafkerk. Het is ook verwarrend, bijna commercieel. Als ik ergens binnen in de kerk een paar mensen in de rij zie staan voor een tombe sluiten we aan, we moeten bijna kruipend een hele kleine ruimte in. Waar we dan even mogen blijven en er dan weer uit moeten, ik pak net op tijd mijn reisgids om door te hebben dat ik op heiligste plek in het Christendom ben aangekomen: het graf van Jezus Christus. (Or so they say)

De plek waar 6 kerkgenootschappen ruzie maken om een heiligdom.

De avond is allang gevallen en Malu en ik besluiten Jeruzalem alleen te verkennen. Het is er veilig genoeg hebben we besloten. We eten ergens in een restaurantje terwijl de stad om ons heen langzaam uitsterft. Alles is heilig in deze stad, een muur, een rots, een olijfboom, een stukje muur waar Jezus op gesteund zou hebben... Het voelt allemaal een beetje georganiseerd en alsof de drie grootste religies een wedloop houden om de heilige stad en wie er de meeste heiligdommen kan verzinnen.